MS Poseidon Adventure

Om 9:45 uur arriveerde ik zaterdagochtend 19 februari op het parkeerterrein van het havenhoofd in Middelharnis. Natuurlijk iets te vroeg, maar ik parkeerde mijn auto naast die van Renée Schoenmaker die ook net was aangekomen. Niet veel later kwam ook Bert, bekende vrijwilliger bij Goed voor Goed Kringloopwinkel in Sommelsdijk, aangereden.

Opvangschip Poseidon

Zo stonden we met elkaar ruim voor 10:00 uur vanochtend nog even te overleggen over de invulling van de ochtend voordat we aan boord gingen van het opvangschip de Poseidon. Wij hadden namelijk een afspraak met zes vluchtelingen uit het verre Syrië, die ons vandaag gingen helpen met het opruimen van zwerfafval. Bert en Renée hadden de foto’s gezien van de ravage die storm Eunice had achtergelaten bij  sportcomplex De Staver in Middelharnis en het leek een goed idee om daar aan de slag te gaan.

Maar eerst gingen we aan boord van het opvangschip om de mannen te begroeten die vandaag met ons mee zouden gaan. Renée had een lijst met namen ontvangen van de contactpersoon die ze keurig had genoteerd op een papiertje. We werden vriendelijk ontvangen door een beveiliger aan boord. Toen we vertelden met welke bedoelingen we aan boord waren gekomen, kwamen de eerste jonge mannen op de lijst al naar de ontvangstruimte om zich te melden voor het ‘zwerfafvalopruimuitje’ van vandaag.

Renée en Bert introduceerden ons in de Engelse taal bij de groep mannen die enthousiast in een paar woorden Nederlands aangaven blij te zijn met onze komst en het doel van vandaag. “Dank u wel” werd meerdere keren geroepen. We hoorden de namen van Tony, Ahmad, George en Sharif voorbijkomen en probeerden wij een gezicht te onthouden bij de naam op ons lijstje. Even later liepen we met elkaar de loopbrug over naar onze auto’s waar we in groepjes van 3 personen per auto op weg gingen naar De Staver. Onderweg werd met interesse gevraagd naar onze leefomstandigheden in Nederland, de soort muziek die ze hoorden over de radio en allerlei dingen die we onderweg met de auto tegenkwamen. Toen we bij De Staver aankwamen werd iedereen voorzien van een grijper, ring en rode vuilniszak en konden we aan de slag.

Eer van ons werk bij De Staver

Er lag ongelooflijk veel piepschuim, afkomstig van het gehavende dak van de sporthal, waar al een hele ploeg bezig was om een spoedreparatie te doen voordat later vandaag de regen zou invallen. De mannen toonde veel ijver met het opruimen van stukken dakbedekking en piepschuim dat overal verspreid in de struiken terecht was gekomen na de storm van gisteren. Al snel werden de vuilniszakken gevuld en moest een nieuwe rol uit de auto worden gehaald. De werkploeg die de reparatie aan het dak verzorgde kon onze opruimactie voor het kleine spul zeer waarderen en bood aan om de rode zakken mee te nemen in de grote open vrachtauto om af te voeren. Dat aanbod sloegen wij natuurlijk niet af.

Onze Syrische gasten veegden met een geleende bezem de omgeving van de ingang aan en liet al het zwerfaval in meerdere rode vuilniszakken verdwijnen. De chauffeur van de vrachtauto moest glimlachen bij zoveel werklust en gaf ons de gelegenheid om een groepsfoto te maken bij alle opgeruimde troep op het terrein. Hij verplaatste zelfs zijn vrachtauto een stuk om ruimte voor ons te maken.

Wahleed de ‘Goed voor Goed’ tolk

Nadat de groepsfoto was gemaakt (niet iedereen staat er op) gingen we op weg naar de koffie bij het filiaal van Goed voor Goed in Sommelsdijk. Hier konden we nog even bijpraten en genieten van de meegebrachte cake en stroopwafels die Bert had meegenomen. Eén van de vrijwilligers bij Goed voor Goed, Wahleed uit Somalië, bleek verrassend goed Arabisch te spreken. Zo hadden we een tolk om de communicatie met de groep te vergemakkelijken. Er werd gevraagd of de mannen het naar hun zin hadden gehad en of zij misschien graag nog eens zouden meegaan om zwerfafval te rapen. Via Wahleed vernamen wij dat ze het erg leuk hadden gevonden en heel graag nog eens met ons op pad wilden. Zo werd er een voorlopige datum van zaterdag 5 maart gepland. Nog wel af te stemmen met de coördinator en met de vrijwilligers van Stichting Schoon Goeree Overflakkee, maar de aanzet was gemaakt.

Ver van huis, geliefden en familie

Tijdens de koffie kregen we meer inzicht in de achtergronden van de jonge mannen die verblijven op het opvangschip. Zo bleek George vader te zijn van een 7 maanden oude zoon Marvin, die hij samen met zijn vrouw moest achterlaten in Syrië vanwege het feit dat hij slachtoffer is geworden van de christenvervolging. Hij miste ze alle twee heel erg en belt dagelijks met ze om te vernemen hoe het met ze gaat. Zo hadden Tony, Sharif en Ahmad ook hun verhalen die je doen beseffen wat een leed deze mensen hebben doorgemaakt en hoe goed wij het hier met elkaar hebben. Nadat er nog wat foto’s van familie waren bekeken, verlieten wij de gastvrije Goed voor Goed Kringloopwinkel weer om terug te keren naar het havenhoofd.

Daar aangekomen namen we handenschuddend afscheid van onze gasten die tevreden en terugzwaaiend via de loopbrug terugkeerden naar het afgemeerde schip. Wij kijken met veel plezier terug op een in alle opzichten geslaagde zwerfafval opruimochtend met enthousiaste vreemdelingen die we wat beter hebben leren kennen vandaag. Gewone mensen die in een ver vreemd land proberen de moed er in te houden, ondanks het gemis van thuis, geliefden en familie. Het zet je wel aan het denken. Ik kijk alvast uit naar zaterdag 5 maart als we onze nieuw gemaakte vrienden weer kunnen ontmoeten…..

(Met dank aan Renée en Bert voor het genomen initiatief en de gastvrijheid. En een dank je wel aan Stichting Schoon Goeree Overflakkee voor het beschikbaar stellen van alle materialen!)